Yıllar önce, daha çocuk sahibi bile değilken, tesadüfen okuduğum bir kitap.
O zamanlar neden etkilemiş beni de yıllarca adı aklımda kalmış, doğrusu hiç bir fikrim yok.
Gün gelip de, büyüyen çocuk - paranoyak anne sendromları başladığında, “ah o kitabı bulsam da bir daha okusam” dedim ama hiçbir yerde izini bulamadım.
Rüyamda mı gördüm, ak sakallı, nur yüzlü bir dededen mi duydum bilmiyorum..
Hani amazon’da bulsam da “stokta kalmadı; artık basılmıyor” falan yazsa, yine de sevineceğim; ama ne yazık ki böyle bir kitabın var olduğuna dair hiçbir belirti yok.
Eh, ne yapalım, üstünkörü okumuş olmak bile, hiç okumamış olmaktan iyidir.(Rüyadaysa bile...)
Kitabın adı çok etkilemişti beni.
Önce Sımsıkı Sarılın ve Sonra da Serbest Bırakın.. ( Hold Them Tight & Let Them Go )
Kulağa ne kadar güzel geliyor, değil mi?....Ama çok zor çoook!
Düşünsenize, bir bebeğiniz oluyor... Kendi kendine yaşaması bile imkansız. Onun için her şeyi siz yapıyorsunuz. Çünkü o “hiçbir şeyi yapamıyor.”
Yediriyorsunuz, içiriyorsunuz, eğlendiriyorsunuz, öğretiyorsunuz, kucağınızda taşıyorsunuz, uyutuyorsunuz vs. vs.
Sonra o büyümeye başlıyor. Bu defa, ağzına kaşıkla yedirmek, tabağındakini yemesini sağlamaktan daha kolaymış diyorsunuz; kucağınızda taşımak arkadaşına, antrenmana, derse, sinemaya taşımaktan daha kolaymış da diyorsunuz.
Biraz daha zaman geçip iyice büyüdüğünde, “ne yiyor acaba” diye endişelenmeye ve “bu karda kışta nasıl gelecek, keşke ben götürüp getiriyor olsaydım” demeye başlıyorsunuz.
Onlar doğal olarak büyüyor, siz doğal olarak adapte olamıyorsunuz. (En azından adapte olabilmek için çaba sarf etmek gerekiyor.)
Kendinize soruyorsunuz:
Benim elinden tuttuğum, kucağıma oturttuğum, sımsıkı sarıldığım, hiçbir şeyi kendi yapamayan çocuğuma ne oldu?
Bu sakalları çıkmış, boyu beni geçmiş, her şeyi benden iyi yapan çocukla ne zaman değiştirdiler onu?
Bunca değişimin içinde, bebek de olsa, büyüse koca adam da olsa, değişmeyen bir şey olduğunu fark ediyorsunuz sonra:
O mutluysa siz de mutlusunuz.
Bu kadar basit..
Gerisi fasa fiso....
No comments:
Post a Comment